بزرگترین پیمان شکنان تاریخ

 

بزرگترین پیمان شکنان تاریخ...!! 

بحث قرآنی این هفته پیرامون آیات 99 تا 101 سوره مبارکه بقره است. این آیات در ادامه آیات پیشین ، ضمن اشاره به "فسق" و انحراف یهودیان اسرائیلی بوی‍ژه علما و احبار آنها از مسیر حق و کفر لجوجانه و از سر عناد و آگاهی آنها نسبت به اسلام و حقانیّت دعوت رسول اکرم (ص) ، به نوعی تسلّی دهنده و آرامش بخش قلب مبارک پیامبر اعظم (ص) در خصوص بی ایمانی و کفر جنون آمیز یهود و اهل کتاب است.

در آیه 99 بر روشن بودن و بیّن بودن آیات نورانی قرآن کریم تأکید شده است. بنا به نقل تفسیر مجمع البیان از قول ابن عباس ، جمعی از یهود در ادامه بهانه جویی بر ضد اسلام ، اینبار نه به آورنده وحی بلکه به خود وحی ایراد گرفتند که برایشان قابل فهم نیست و بیانی غامض و پوشیده دارد!!! و در این آیات ، خداوند در پاسخ این بهانه جویی ها ، به روشنی و وضوح آیات نورانی قرآن اشاره نموده و کافران آن را فاسق به معنای منحرف از حق می خواند.

در آیات 100 و 101 به نبذ عهد ، یعنی پیمان شکنی یهود اشاره شده است. واژه "نَبْذْ" به معنای دور افکندن از سر بی اعتنایی و کم اهمیت دانستن است (کلّا لیُنبَذَنّ فی الحُطمة-یعنی گنهکاران در روز قیامت از روی بی اعتنایی به آتش خوار کننده دوزخ افکنده می شوند.)

در این آیات ، شیوه مرسوم و دأب و عادت یهود ، پیمان شکنی و نقض عهد و میثاق بیان شده است. دقت در این آیات نشان می دهد که در بیان قرآن ، از فعل مضارع "لا یؤمنون" و " لا یعلمون" استفاده شده که دلالت بر استمرار دارد و مبیّن این مطلب است که شیوه پیمان شکنی ، تنها متوجه یهودیان زمان پیامبر (ص) و پیشینیان آنها نبوده بلکه نسل های پس از آنها را نیز شامل می شود.

علمای یهود ، نشانه های روشن حقانیت پیامبر خاتم و اسلام را در تورات خویش دیده بودند و به آن آگاهی کامل داشتند (اعراف- 157 ، آل عمران -93 ) ، اما با این وجود عالمانه به کفر آن نشانه ها و تحریف کتاب خدا پرداختند و نه تنها خود که اکثریت عوام یهود را نیز با خود به فسق و کفر نابخشودنی کشاندند.

اسلام بر وفای به عهد و پیمان تأکید فراوان دارد و وفای به عهد از واجبات شرعی هر مسلمان است که حتی نسبت به غیرمسلمانان نیز ، رعایت آن واجب و لازم است ( مائده-1 ، اسراء-34). از رسول خدا (ص) روایت شده که : انّ حسن العهد من الایمان (شرح غرر ، ج7، ص 286 ) و بالاتر از آن اینکه: لا دین لمن لا عهد له (بحارالانوار، ج 69، ص 198). و این هم تعبیر نورانی قرآن کریم است در مورد یهودیان که : أکثرهم لا یؤمنون(بقره-100) و در جای دیگر تعبیری مشابه با مشرکین که چنین مردم بی ایمانی را وفای به عهد و پیمان نیست ( ...انّهم لا أیمان لهم- توبه-12).

دقت و توجه در آیات قرآن کریم پیرامون خصلت ها و ویژگی های قوم یهود ، ما را به این حقیقت واقف می سازد که اینان ، بد عهد ترین و پیمان شکن ترین مردم تاریخ بوده اند و اکنون فرزندان خلف آنها در بدعهدی و پیمان شکنی و عدم پایبندی به اصول و قوانین و مقررات مورد احترام ملّت ها سرامد و شهره عالمند.

امشب خبر سفر ریاست محترم جمهور به ژنو جهت شرکت در اجلاس جهانی مبارزه با نژاد پرستی را شنیدم. اجلاسی که پیش از این از سوی آمریکا و اسرائیل و برخی کشورهای غربی به دلیل تصمیم اعضای آن مبنی بر اعلام صهیونیسم به عنوان مصداق بارز نژاد پرستی در دنیا ، تحریم شده است. و چه جای شگفتی دارد اینگونه مواضع خصمانه یهودیان صهیونیست و حامیان آنها در برابر توافقات جهانی که پیش از این نیز اسلافشان در برابر دین خدا و دعوت حق به کرّات پیمان شکسته اند و قرآن کریم آنها را به پیمان شکنی و بی ایمانی مدحت فرموده است!

در پایان اشاره می کنم به تعبیر زیبای امام علی (ع) که عهد و پیمان های انسان را غل هایی به گردن انسان بیان کرده اند که وفا نکردن به آن ، خذلان الهی را در پی دارد (شرخ غرر ، ج2 ، ص 616) و چه زیباست این فراز از دعای امام سجّاد (ع) در صحیفه که :

خدایا مرا کمک کن در آن روزی که اعمال انسان غُل می شود و در گردن ها قرار می گیرد ( و صارت الأعمال قلائد فی الأعناق- صحیفه سجادیه، دعای 42).

و صلی الله علی سیدنا محمّد و آله المعصومین الأطهار... 

منبع اصلی: تفسیر شریف تسنیم- ج 5 ، استاد علامه جوادی آملی ، صص 641-614

بهار انتظار

 

به خاک پای مهدی فاطمه (عج):

بهارانتظار... 

کی شود به کوی من ، از کرم گذر کنی؟

                تا شب فراق را ، عاقبت سحر کنی

ابر پر طراوتی ، بر دلم نمی ببار

              تا کویر خشک دل ، باغ پر ثمر کنی

می شود طلای ناب ، این مس وجود من

                 گر دمی تو مهربان ، سوی من نظر کنی

میرود دلم پِیَت ، تا کرانه های دور

                کاش یک شبی تو هم ، با دلم سفر کنی

کی شود ببینمت ، آفتاب مهربان؟

              آسمان چشم من ، روشن از قمر کنی

مرغ دل به بال و پر ، تا رسد به بام تو

                 می شود ز بام خود ، مرغ دل خبر کنی؟

از غبار معصیت ، تیره گشته این دلم

              کاش این غبار را ، از دلم به در کنی

آسمان هفتمین ، فرش زیر پای تو

                 کی شود که جامه ای ، از فرج به بر کنی؟

ای بهار انتظار ، با نسیم مشکبار

                فصل سرد غصه را ، می شود بسر کنی؟! 

سروده شده در مهر ماه 1381

دشمنی با حضرت روح الامین

 

دشمنی با حضرت روح الأمین!! 

  در ادامه مباحث قرآنی به تفسیر آیات کریمه 97 و 98 سوره مبارکه بقره رسیدیم. این آیات در ادامه آیات قبل ، گوشه دیگری از بهانه جویی ها و ادعاهای باطل بهودیان عصر نزول قرآن را در برابر دعوت رسول اکرم (ص) بیان می کند. از ابن عباس منقول است که جمعی از یهودیان از رسول خدا در مورد اسلام سؤالاتی پرسیدند از جمله اینکه آورنده وحی کیست؟! حضرت فرمودند: جبرائیل امین.

بزرگ یهودیان که فردی بود به اسم ابن صوریا به پیامبر عرض کرد: اگر میکائیل آورنده وحی بر شما بود ایمان می آوردیم ، زیرا او برای ما پیک رحمت است ولی جبرائیل ، آورنده دستورات جنگ و سختی برای ما بود و به همین دلیل او دشمن ما و ما نیز با او دشمن هستیم....!!!

یهودیان بهانه جو که در آیات قبل (آیه 91) ، دلیل اسلام نیاوردن خود را عدم نزول قرآن بر یکی از خودشان (آل اسحاق) ذکر می کردند ، پس از آنکه با جدال احسن قرآن کریم مواجه گردیدند ، بهانه جویی خود را از نزاع بر سر پیامبر به نزاع بر سر رسول و پیک وحی کشاندند. آنها که مدام در پی خیانت (مائده- 13) و روشن کردن آتش جنگ و فتنه (مائده- 64) با مسلمین بودند ، اینبار نیز بهانه ای را دستاویز کفر خود به اسلام قرار دادند که بیش از هر چیز بر واهی بودن ادعاهای خودشان دلالت داشت.

آنها که مدعی دوستی خداوند بودند (نحن ابناء الله و احبّائه... مائده-18) ، با ابراز دشمنی نسبت به یکی از فرشتگان مقرب الهی که از سوی خداوند ، امین وحی الهی (شعرا- 193) خوانده شده و همانند دیگر ملائکه حضرت حق ، از مأموران معصوم و بدون خطای درگاه الوهیت است (انبیاء-26 و 27 ، تحریم – 6) ، در واقع دشمنی و عداوت خود را با حضرت حق آشکار نمودند و بر کفر و جحد خویش در برابر دعوت خداوند ، صحه گذاردند(فان الله عدو للکافرین ).

اصل تبرّی و تولّی ، از مهمترین فروع اعتقادی دین اسلام است و همچنان که دوستی با دوست و حبیب خداوند ، انسان را به دوستی و محبت الهی می رساند (قل ان کنتم تحبون الله فأتبعونی یحببکم الله    آل عمران- 31) ، دشمنی با دوستان خداوند ، انسان را در ورطه نابودی بر اثر عداوت و محاربه با خدا قرار می دهد (مجادله- 5) . نتیجه دوستی با دشمنان خدا و ذریه ابلیس از سوی یهودیان اسرائیلی ، دشمنی خداوند و فرشتگان و انبیای الهی است و این همان چیزی است که دستورات و تعالیم قرآن بر آن تأکید فراوان دارد:  عدم دوستی و پذیرش ولایت اولیای شیطان (کهف-50 و فاطر-6)

منبع اصلی: تفسیر شریف تسنیم- ج 5 ، استاد علامه جوادی آملی ، صص 614-584

ره آورد سفر کربلا

 

ره آورد سفر کربلا  

بالاخره مسافرت پرماجرای کربلای ما هم به پایان رسید.  پیش از این شنیده بودم که سفر کربلا  با سختی و مرارت همراه است ، اما اکنون به این باور رسیده ام که تحمل سختی و مشقت ، زیارت کربلا  را شیرین تر و دلچسب تر و ان شاء الله آنطور که خود اهل بیت (ع) وعده فرموده اند ، اجر و پاداش آن را افزونتر خواهد ساخت.

دوست داشتم فرصت کافی برای ذکر همه جزئیات این سفر داشتم ولی افسوس که فعلاً مجال آن نیست ، لیکن برای خالی نبودن عریضه و به عنوان سوغاتی کربلا ، گوشه هایی از حواشی این سفر روحانی را در اینجا می نگارم:

1-     صرف نظر از برخی مشکلات پیش بینی نشده ، بنظر می رسد با مدیریت صحیح می توان مشکلات زائرین عتبات را به حداقل رساند. درست است که سفر ما با کاروان آزاد و نه دولتی صورت گرفت ، اما همانگونه که مشخص است ، اکثریت زائرین عتبات به دلیل محدودیت ظرفیت کاروان های حج و زیارت ، ناگزیر به ثبت نام در کاروان های آزاد می باشند که متأسفانه نظارت صحیح و درستی بر عملکرد آنها وجود نداشته و به دلیل برخی سوء مدیریت ها در عبور و مرور زائرین در مرزها ، زائرین اینگونه کاروان ها با مشکلات فراوانی مواجه می گردند و این در حالیست که پیش از این روادید زائرین صادر شده و همین امر سبب سرگردانی خانواده ها در شرایط و امکانات محدود خطوط مرزی می گردد ، چنانچه کاروان ما که متشکل از سه اتوبوس بود ، بیش از سه شبانه روز در مرز شلمچه سرگردان و بلاتکلیف ماند.

2-     با توجه به تعداد قابل توجه زائرین عتبات عالیات ، امکانات رفاهی موجود به هیچوجه کفاف سرویس دهی به زائرین را حتی برای توقف های کوتاه نمی دهد که ان شاء الله امید است مسئولین ذی ربط ، برنامه ریزی مناسب و اساسی برای رفع این مشکل که تقریباً در همه گمرکات مرزی وجود دارد ، اتخاذ نمایند.

3-     در واپسین دقایق روز سوم توقف در مرز شلمچه ، یعنی نزدیک غروب شنبه 8/1/88 ، زمانی که تقریباً همه همسفران ما ناامید از کسب جواز زیارت از ارباب و مولای خود ، آماده بازگشت به اصفهان بودند ، رخداد جالب توجهی روی داد که دل ها را به تمامی متوسل به شهدای کربلای شلمچه نمود و جواز ورود به خاک عراق و زیارت عتبات به دست گره گشای آنان و استمداد از ارباب بی کفنشان کلید خورد. علیرضا ، فرزند 7 ساله ام در حالیکه به شدت گریه می کرد ، ملتمسانه از من و دیگران می خواست که بمانند و بازنگردند:

«.... بابا!! ... مگه خودت نگفتی که امام حسین (ع) می خواهد ما را امتحان کند؟!!!... پس چرا خودت برای این امتحان صبر نمی کنی؟!!!! ....  مگه نگفتی که شهدا هر چی که بخوایم به ما می دن؟!!!... پس چرا از شهدای شلمچه نمی خواین که مارو کربلایی کنن؟!!!.... »

ضجه های معصومانه علی کوچولو که با حرف های بزرگ و کلمات آسمانی او همراه شده بود ، همه را متأثر ساخت به نحوی که پاهای همه از برگشت باز ماند و اشک های همه بر گونه ها جاری شد. همه متوسل به شهدا و مولا و سید شهدای عالم ، حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) شدند. به جان مولایم سوگند که دقایقی بیشتر نگذشته بود که فریاد سلام و صلوات بلند شد و طنین این خبر که: .... بالاخره راه باز شد ، گذرنامه هایتان را بدهید مهر کنند....

4-     چقدر نعمت بزرگی است این نعمت استقلال ، عزت و امنیت ...!!!  نعمت هایی که همه در پرتو نظام مقتدر جمهوری اسلامی و مرهون رهبری های حکیمانه معمار کبیر انقلاب و خلف صالح او و خون هزاران شهید و ایثارگری هزاران هزار جوان و مرد و زن این مرز و بوم است!!  ... و قدر این نعمت ها وقتی شناخته می شود که مدتی هرچند کوتاه از این دریای پرنعمت به برهوت تفتیده و تحت اشغال عراق وارد شوی. سرزمین مقدسی که در عین بهره مندی از ذخایر و ثروت های عظیم الهی و خدادادی در حضیض ذلت و انحطاط است. ... و برای دریافت این مطلب تنها کافی است پا را از مرز آنطرف بگذاری تا ببینی چگونه افسران و ارتشیان عالی رتبه عراقی تحت نظارت چکمه پوشان و نظامیان آمریکایی و انگلیسی کار می کنند و بدون اجازه آنها حتی آب نمی خورند. ترس و وحشت از نظامیان آمریکایی به حدی است که عبور تنها یک خودروی نظامی آنها کافی است که ساعت ها مردم و خودروهای آنها را در هوای تفتیده و مشقت بار عراق به انتظار نگهدارد و یا راننده عراقی اتوبوس برای فرار از برخورد با آنان ، جان دهها مسافر را با حرکت در لاین مخالف بزرگراه به خطر اندازد!!...

5-     به سرزمین عراق که وارد می شوی اولین چیزی که توجه تو را به خود جلب می کند ، وضعیت نابسامان و عقب افتاده شهرها و روستاهاست که گویی تو را به 50 تا 100 سال قبل کشور خودمان می برد. تنها چیزی که از تمدن امروز در این کشور به چشم می آید ، ماشین های رنگارنگ و جورواجور وارده از خارج و آنتن های ماهواره و گوشی های موبایل است که البته این دو مورد اخیر ، سوغاتی آمریکایی ها بعد از سقوط صدام است و به نظر می رسد بدجوری نسل جوان این کشور را سرکار گذاشته است!! هر چند که نسل جوان کشور ما نیز بی نصیب از این سوغات غربی ها نیست ، اما آنچه در عراق بیشتر خودنمایی می کند ، غلبه این امور به عنوان یک فرهنگ در میان جامعه تحت اشغال نیازمند به حرکت و پویایی است ؛ آنچه که قطعاً آمریکا و هم پیمانان او در چپاول آرام و بدون دغدغه منابع غنی این سرزمین بدان نیازمندند.

6-     از حدود 11 شب توقفمان در خاک عراق ، تنها دو شب میهمان نجف اشرف بودیم. از فضیلت ها و اعمال کثیر و پرثواب مسجد کوفه زیاد شنیده بودم ، اما اجرای عملی آن در صبح سرد و بارانی دوشنبه 10/1/88 که حدود 3-2 ساعت بطول انجامید مرا به اهمیت مطلب بیشتر واقف گردانید . و البته یک نکته معترضه که شاید به مذاق برخی هم چندان خوشایند نباشد اینکه گاهاً ما اصل را فدای فرعیات می کنیم. در مدت زمان محدود اقامت در نجف ، حرم مقدس و نورانی آقا امیرالمؤمنین (ع) را رها می کنیم و آنوقت دنبال قدمگاه فلان امام و مقام فلان پیامبر و ... آن هم بر اساس برخی روایات (صرف نظر از درستی و صحت آنها) می گردیم و آنوقت زائر بیچاره آنقدر خسته می شود که حال زیارت و مناجات در حرم ارباب و ولی نعمت خود را از دست می دهد ، البته اگر وقتی برای زیارت حرم باقی مانده باشد!!...

7-     صبح شنبه 15/1/88 در راهبندان جاده بغداد به سامرا که به دلیل انفجار بمب مسدود شده بود ، ملاقات جالب و کاملاً تصادفی داشتیم با یک خانواده مقیم عراق که مادر خانواده اصفهانی و پدر عراقی الاصل و البته از جانبازان دفاع مقدس علیه رژیم صدام بود که پس از سالها ایثارگری در جنگ و سکونت خانواده در اصفهان ، به دلیل برخورد نامناسب یکی از مسئولین بنیاد جانبازان و تضییع حقی که از آنها صورت گرفته بود ، تصمیم به مراجعت به عراق و اقامت در آنجا گرفته بودند و اکنون چند سال از اقامت آنها در کاظمین می گذشت. در صحبت های این برادر جانباز عرب ، اعتقاد او به نظام جمهوری اسلامی کاملاً مشهود بود اما از بدرفتاری و کج سلیقگی برخی مسئولین و بی عدالتی آنها که سبب رانده شدن او و امثال او از ایران شده بودند بشدت گله می کرد!!....

8-     از کربلا  تا بغداد از مجاورت چندین پایگاه نظامی آمریکایی گذشتیم. مشخصه مشترک هر پایگاه ، وجود سیستم های عظیم اطلاعاتی و راداری بود که بر فراز هر پایگاه و به صورت شناور در هوا و با فاصله نسبتاً زیادی از زمین قرار گرفته بود و ما آخرین آن را درست بر فراز حرم شریف جوادین (ع) در کاظمین دیدیم و این در حالی بود که نه در نجف و نه در کربلا ، هیچ کجا اثری از این پایگاه ها و سیستم های اطلاعاتی پیشرفته مشهود نبود. دیگر اینکه تفتیش زائرین و عبور و مرور به سمت حرم شریف کاظمین ، با استفاده از دستگاه های دقیق اسلحه یاب که آمریکا در اختیار پلیس عراق گذاشته بود صورت می گرفت و این مطلب را افسر عراقی تفتیش کننده در کاظمین که اتفاقاً به آمریکایی ها لعن می فرستاد به من گفت در حالیکه در نجف و کربلا ، اثری از این دستگاه ها نبود و تفتیش ها همگی دستی انجام میشد و .... نمی دانم چرا بیشترین انفجارها پیرامون حرم شریف ائمه(ع) در کاظمین صورت می گیرد؟!!....

9-     عصر روز شنبه 15 فروردین ماه که مصادف با هشتم ربیع الثانی میلاد فرخنده امام حسن عسکری (ع) بود ، پس از حدود دو ساعت توقف در کاظمین و اقامه نماز ظهر و عصر و زیارت مختصر حرمین شریف امام موسی کاظم و جواد الائمه (ع) عازم سامرا شدیم. پس از حدود دو ساعت طی مسیر ، به شهری رسیدیم که به شهر ارواح بیشتر شبیه بود و در آن اثری از رفت و آمد و شور زندگی مشهود نبود و این در حالی بود که با توجه به مناسبت آن روز ، انتظار حضور شیعیان عراق را علاوه بر زائرین ایرانی در حرم شریف عسکریین (ع) داشتیم . خیابان منتهی به حرم عسکریین که به شهادت برخی همسفران تا چندی پیش محل رونق کسب و خرید و فروش زائرین و کسبه محلی بوده است و ساختمان های دو طرف آن که اکثراً بازار و هتل بود اکنون کاملاً خالی از سکنه بود و دیوار بتونی بلندی در دو طرف خیابان و در مقابل ساختمان ها نصب شده بود . در طول این دالان بتونی نسبتاً طولانی و در چند نقطه نیروهای پلیس عراق که ظاهراً از شیعیان بودند مجهز به تیربار برای حفاظت از زائرین مستقر بودند و در چند نقطه هم تفتیش کامل صورت می گرفت و اینجا تنها محلی بود که ما حتی موبایل هایمان را هم داخل اتوبوس گذاشتیم تا در ایستگاه تفتیش دچار مشکل نشویم.

غربت و مظلومیت از در و دیوار حرم شریف امام هادی و امام حسن عسکری (ع) می بارید و ناخودآگاه انسان را به یاد بقیع و غربت آن می انداخت. روز میلاد امام عسکری بود و نزدیک مغرب و حرم شریف آن حضرت و بجز کاروان کم شمار ما هیچ زائر دیگری در این مکان شریف حضور نداشت. تنها چند نفر کارگر و بنای عراقی که از شیعیان بودند و کار بازسازی حرم را بر عهده داشتند پیرامون حرم دیده می شدند. اثری از مناره ها نبود ولی گنبد باز سازی شده بود. بجای ضریح ، گرداگرد قبور مطهر را دیواره ای چوبی پوشیده از پرده ای سبز احاطه کرده بود. و چه لذت بخش بود زیارت آن قبور مطهر و حرمین شریف و سرداب مقدس امام زمان در آن غروب غریبانه و به یاد ماندنی!!... و چه غربت و مظلومیتی بالاتر از این که از بلندگوهای مناره حرم شریف امام هادی و امام حسن عسکری (ع) ، پدر و جد بزرگوار امام زمان (عج) ، به هنگام  اذان ، جمله شریف " اشهد ان علیاٌ ولی الله "  ادا نمیشد!!!

نماز مغرب و عشاء را به جماعت در جوار مضجع شریف امامین عسکریین(ع) اقامه کردیم و پس از زیارتی دلپذیر ، در شرایطی کاملاً رعب انگیز ، سامرا را به مقصد کربلا ترک گفتیم.

10- استعمار آمریکا و انگلیس ، برنامه ریزی دقیقی برای بقای خود در سرزمین عراق کرده است. از یک طرف ، جوانان شیعه را با ترویج فرهنگ منحط غربی به فساد و بی بند و باری و نهایتاً بی هویتی و بی غیرتی دینی می کشاند و از سوی دیگر با دامن زدن به تعصبات مذهبی کور و بی ریشه در میان اهل تسنن بویژه جوانان آنها و تبلیغ بر ضد تشیع ، سعی در ایجاد تفرقه و شکاف میان مسلمین در عراق دارد. آنچه ما را در بازگشت از سامرا و در حومه بغداد به توقفی اجباری و سخت ، در هوایی نامساعد و بارانی تا دمیدن سپیده ناگزیر ساخت ، ناشی از محدودیت های پلیس عراق بدلیل احتمال حملات برخی از گروه های افراطی اهل تسنن با توجه به وجود شهرک های سنی نشین مسیر بود.  و من در این توقف نابهنگام و سخت ، اوج بدبینی مدیر سنی رستوران بین راهی محل توقفمان را دیدم که چطور راجع به شیعه اظهار نظر می کرد و وقتی برایش مشخص شد که شیعه ، آنطور هم که برایشان ترسیم کرده اند با اهل سنت و اصحاب رسول خدا (ص) ضدیت ندارند ، لبخند رضایت را در چهره اش دیدم...

11- هنوز سخنان آن مرد میانسال عراقی در صف نماز جمعه کربلا در حرم امام حسین (ع) در گوشم طنین دارد که کنارم نشسته بود و وقتی از او نام امام جمعه را که مشغول ایراد خطبه بود پرسیدم ، سر صحبت را باز کرد و از جمله اینکه ایران ، افتخار تشیع است و جمهوری اسلامی ایران ، رأس مبارزه با استکبار جهانی است و ملت ایران و عراق یک روح در دو پیکرند و... یادم هست که وقتی از شغلش پرسیدم ، عکسی از کیفش بیرون آورد ، یک نظامی سرهنگ تمام عراقی....!! و من از او نپرسیدم که در جنگ هشت ساله او چه مسئولیتی داشته است....!!

12- سفر کربلا اگرچه با سختی و مرارت همراه باشد ، اما شیرینی و دلپذیری زیارت آن چنان صفایی به روح و جان زائر می بخشد که همه سختی ها و مرارت ها را با دل و جان خویش پذیرا می گردد و در این میانه شاید همین یک بیت شعر معروف ، بیان حال باشد که:

         گرد حرم دویده ام ، صفا و مروه دیده ام              

                   هیچ کجا برای من ، کرب و بلا نمی شود