دشمنی با حضرت روح الامین

 

دشمنی با حضرت روح الأمین!! 

  در ادامه مباحث قرآنی به تفسیر آیات کریمه 97 و 98 سوره مبارکه بقره رسیدیم. این آیات در ادامه آیات قبل ، گوشه دیگری از بهانه جویی ها و ادعاهای باطل بهودیان عصر نزول قرآن را در برابر دعوت رسول اکرم (ص) بیان می کند. از ابن عباس منقول است که جمعی از یهودیان از رسول خدا در مورد اسلام سؤالاتی پرسیدند از جمله اینکه آورنده وحی کیست؟! حضرت فرمودند: جبرائیل امین.

بزرگ یهودیان که فردی بود به اسم ابن صوریا به پیامبر عرض کرد: اگر میکائیل آورنده وحی بر شما بود ایمان می آوردیم ، زیرا او برای ما پیک رحمت است ولی جبرائیل ، آورنده دستورات جنگ و سختی برای ما بود و به همین دلیل او دشمن ما و ما نیز با او دشمن هستیم....!!!

یهودیان بهانه جو که در آیات قبل (آیه 91) ، دلیل اسلام نیاوردن خود را عدم نزول قرآن بر یکی از خودشان (آل اسحاق) ذکر می کردند ، پس از آنکه با جدال احسن قرآن کریم مواجه گردیدند ، بهانه جویی خود را از نزاع بر سر پیامبر به نزاع بر سر رسول و پیک وحی کشاندند. آنها که مدام در پی خیانت (مائده- 13) و روشن کردن آتش جنگ و فتنه (مائده- 64) با مسلمین بودند ، اینبار نیز بهانه ای را دستاویز کفر خود به اسلام قرار دادند که بیش از هر چیز بر واهی بودن ادعاهای خودشان دلالت داشت.

آنها که مدعی دوستی خداوند بودند (نحن ابناء الله و احبّائه... مائده-18) ، با ابراز دشمنی نسبت به یکی از فرشتگان مقرب الهی که از سوی خداوند ، امین وحی الهی (شعرا- 193) خوانده شده و همانند دیگر ملائکه حضرت حق ، از مأموران معصوم و بدون خطای درگاه الوهیت است (انبیاء-26 و 27 ، تحریم – 6) ، در واقع دشمنی و عداوت خود را با حضرت حق آشکار نمودند و بر کفر و جحد خویش در برابر دعوت خداوند ، صحه گذاردند(فان الله عدو للکافرین ).

اصل تبرّی و تولّی ، از مهمترین فروع اعتقادی دین اسلام است و همچنان که دوستی با دوست و حبیب خداوند ، انسان را به دوستی و محبت الهی می رساند (قل ان کنتم تحبون الله فأتبعونی یحببکم الله    آل عمران- 31) ، دشمنی با دوستان خداوند ، انسان را در ورطه نابودی بر اثر عداوت و محاربه با خدا قرار می دهد (مجادله- 5) . نتیجه دوستی با دشمنان خدا و ذریه ابلیس از سوی یهودیان اسرائیلی ، دشمنی خداوند و فرشتگان و انبیای الهی است و این همان چیزی است که دستورات و تعالیم قرآن بر آن تأکید فراوان دارد:  عدم دوستی و پذیرش ولایت اولیای شیطان (کهف-50 و فاطر-6)

منبع اصلی: تفسیر شریف تسنیم- ج 5 ، استاد علامه جوادی آملی ، صص 614-584