بهار انتظار

 

به خاک پای مهدی فاطمه (عج):

بهارانتظار... 

کی شود به کوی من ، از کرم گذر کنی؟

                تا شب فراق را ، عاقبت سحر کنی

ابر پر طراوتی ، بر دلم نمی ببار

              تا کویر خشک دل ، باغ پر ثمر کنی

می شود طلای ناب ، این مس وجود من

                 گر دمی تو مهربان ، سوی من نظر کنی

میرود دلم پِیَت ، تا کرانه های دور

                کاش یک شبی تو هم ، با دلم سفر کنی

کی شود ببینمت ، آفتاب مهربان؟

              آسمان چشم من ، روشن از قمر کنی

مرغ دل به بال و پر ، تا رسد به بام تو

                 می شود ز بام خود ، مرغ دل خبر کنی؟

از غبار معصیت ، تیره گشته این دلم

              کاش این غبار را ، از دلم به در کنی

آسمان هفتمین ، فرش زیر پای تو

                 کی شود که جامه ای ، از فرج به بر کنی؟

ای بهار انتظار ، با نسیم مشکبار

                فصل سرد غصه را ، می شود بسر کنی؟! 

سروده شده در مهر ماه 1381