روایت عشق

سروده ها و دل نوشته های مهرداد زینلیان

روایت عشق

سروده ها و دل نوشته های مهرداد زینلیان

کبوتر حرم

 

 

امروز صبح ، وقتی دکتر طلوعی خبر شهادتش را داد ، اولش حسابی غافلگیر شدم. نه اینکه رفتنش غیر منتظره باشد. آدمهایی مانند او از اول هم زمینی نبوده اند ، اهل آسمانند و دیر یا زود آسمانی می شوند. شاید در کوچه پس کوچه های روز مرّگی ما ، بال و پر شهادت ، رمق پروازش را باخته باشد ، اما او و مردانی از جنس او ، با شهادت خو گرفته اند. مردانی هستند از قبیله عشق که قفس دنیای خاکی را دیریست شکسته اند و استوار بر سر پیمان خویش ، لحظه وصال حضرت دوست را انتظار می کشند.[1]  

 

مهران حریرچیان هم سرانجام به قافله شهدا پیوست و پیکر رنجور و زخم خورده اش ، آرامشی ابدی یافت. 

اکنون ما مانده ایم ؛ وارث راهی روشن ، یادگار از او و شهدای همرزمش . باشد تا شرط امانت بجا آریم. 

 

کبوتر حرم ، عنوان داستان کوتاهیست که سال ها قبل نوشته ام و اکنون در آستانه میلاد پر نور امام رئوف ، حضرت ثامن الحجج ، علی ابن موسی الرضا (ع) ، آن را تقدیم می کنم به روح پرفتوح شهید گرانقدر دکتر مهران حریرچیان و همه شهدای راه حق و فضیلت:  

   

   

... بالاخره خودت را نشان دادی. چقدر به دنبال تو این دشت‌ها را کاویدم. این اواخر، سرزنش دیگران، امیدم را به یافتنت کمرنگ کرده بود، اما انگار کسی در دلم می‌گفت، آخرش خودت را نشان خواهی داد. 

 رضا را یادت هست. تو را خیلی دوست داشت و تو هم بعضی وقت ها به رفاقت بین من و او حسادت می‌کردی. این را خودت چند بار به من گفتی و من البته پیشتر، از رفتار تو آن را دریافته بودم. این اواخر آقا رضا هم دیگر طاقتش طاق شده بود. چند بار برای برگرداندن من به انجا آمد.  

 

می‌گفت:« بی فایده است... مرد حسابی، زن و بچه‌ات که گناهی نکرده‌اند... . احمد را بسپار دست خدا! این برادرهای گروه تفحص، خودشان کارشان را بلدند» اما من راضی نمی‌شدم

ادامه داستان را از اینجا بخوانید.  

 



[1] - قرآن کریم: سوره احزاب ، آیه 23

یک جرعه می

تقدیم به خاک مطهّر و خاموش ستارگان بقیع  

 

 

یک جرعه می ....!   

 

 

هر که بی ساغر و بی میکده عاشق شده است

      فاتح گنج دل و بحر حقایق شده است 

 

 

مطمئن باش در این نکته که او بی تردید

               مست یک جرعه می حضرت صادق شده است

بی مهر تو

 

 

بی مهر تو ...!

 

 

بی مهر تو باغ دل خزانست 

                             چشمم به ره تو خون فشانست 

بازآی که از فراق رویت 

                              فریاد زمین به آسمانست ....  

 

 

اللهم عجّل لولیّک الفرج

مثنوی عشق

 

 

مثنوی عشق 

 

این مثنوی را سال ها پیش (آذر ماه 1374) در حال و هوای دفاع مقدس و خاطره رشادت های رزمندگان اسلام سروده ام و اکنون در هفته بزرگداشت دفاع مقدس ، آن را تقدیم می کنم به دلاورمردان بسیجی و حماسه سازان هشت سال دفاع مقدس : 

 

دلم امشب به یاد جبهه تنگ است

                  به یاد خاطرات خوب جنگ است 

 

به یاد جبهه و سنگر غمینم

              ز یاران شهیدم شرمگینم 

 

دلم امشب غمین از هجر یار است

                 ز داغش دیده ام ابر بهار است 

 

به شب های خطر او بود یارم

                   به ورد نیمه شب ها در کنارم 

 

به سنگر ، یارمان صاحب زمان بود

              دل عشّاق از عشقش جوان بود 

 

شب حمله ، شب خوب خدا بود

                    شب پرواز روح بچه ها بود 

 

ز سنگر نور ایمان شعله ور بود

              ملائک را به گردش بال و پر بود 

 

مه از سیمای یاران شرمگین بود

           گلاب از عطر جانهاشان غمین بود 

 

شهادت ، بندها را باز می کرد

            به بال عشق ، دل پرواز می کرد 

 

شهادت راه وصل عاشقان بود

                   شهادت نردبان آسمان بود 

 

هوای جبهه عطری جانفزا داشت

               زمین گرم آن ، بوی خدا داشت 

 

زمین از اشک یاران با وضو بود

                  مَلَک را وصل ایشان آرزو بود 

 

شهادت ، عاشقان لایقی داشت

             خمینی ، پیروان عاشقی داشت 

 

به مسلخ ، عشقبازی کارشان بود

                  شهادت ، عاشق دیدارشان بود 

 

زمین از خون یاران لاله سان شد

                   شهادت قسمت آن عاشقان شد 

 

ز خیل عاشقان جا مانده ام من

                    در این ویرانه تنها مانده ام من 

 

مرا شوق وصال حق به دل بود

                    ز بار معصیت ، اما خجل بود 

 

شتابان ، کاروان عشق رفتند

               هزاران نغمه خوان عشق رفتند 

 

اگر یاران پر هجرت گشودند

                    از اول مرغ آن کاشانه بودند 

 

از این دنیا تعلق را بریدند

                    پر معراج سوی حق کشیدند 

 

نه در جنّت ثواب کارشان بود

                که جنّت عاشق دیدارشان بود 

 

نمیدانم چرا دل بی شکیب است

             تو گویی غافل از امّن یجیب است 

 

نمی داند که باید زین قفس رست

                 از این ویرانه پر خار و خس رست 

 

دلا باید ز کل دیوانه گردی!

                   که شاید محرم این خانه گردی! 

 

بسیجی ها شهادت جاودان است

                     کنون هم باز راه آسمان است 

 

به نزد دوست ، خوان عشق باقیست

                   عزیزان! کاروان عشق باقیست 

 

بهش باشید دشمن در کمین است

                 به دریای خطر او سهمگین است 

 

در این دریا که ما را در میان است

                 مهیّا کشتی صاحب زمان است 

 

بسیجی ها مبادا جا بمانید!

                         جدا از ناخدا تنها بمانید! 

 

اگر خواهید زین دریا هدایت

                  همه رو سوی خورشید ولایت 

 

شهادت را ولایت برتری داد

                    بشر را ذُروه پیغمبری داد 

 

شد از بهر ولایت ، یاس نیلی

                  رخ نورانی الماس ، نیلی 

 

بسیجی ها نه اینک وقت خواب است

                 که گردان شهادت در شتاب است 

 

به خاک کربلا مولا غریب است

           دل اندر دام عشقش بی شکیب است 

 

مبادا ناخدا تنها بماند!

                           میان لشکر اعدا بماند! 

 

بسیجی ها کنون گاه ستیز است

                  زمین عشق و مردی لاله خیز است 

 

رفیقان! مژده هجران بی دوام است

                            زمان فرقت یاران تمام است 

 

ز راه دور جانان خواهد آمد

به دلداری یاران خواهد آمد 

 

 

اللهم عجّل لولیّک الفرج ...