شبی نورانی
شبی نورانی
امشب ، سالگشت لیلة المبیت است. شبی نورانی که امیر مؤمنان علی (ع) ، به امر پیامبر (ص) و خواست و اراده خداوند ، برای نجات پیامبر رحمت از توطئه مشرکان ، جان گرامی خویش را در معرض تیغ های آخته دشمنان اسلام قرار داد و زمینه ساز هجرت تاریخی پیامبر اسلام (ص) گردید. اگر حتی از میان هزاران فضیلت مولا علی (ع) ، همین یک فضیلت برای ایشان به ثبت رسیده باشد کافی است تا برتری بی قید و شرط ایشان را بر غاصبین خلافت به نمایش بگذارد.
ماموران قریش، در حالى که دستهایشان بر قبضه شمشیر بود، منتظر لحظهاى بودند که همگى به خانه وحى یورش آورند وخون پیامبر را که در بسترش آرمیده استبریزند. آنان از شکاف در به خوابگاه پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم مىنگریستند واز فرط فرح در پوست نمىگنجیدند وتصور مىکردند که به زودى به آخرین آرزوى خود خواهند رسید. ولى على -علیه السلام، با قلبى مطمئن وخاطرى آرام، در خوابگاه پیامبر دراز کشیده بود، زیرا مىدانست که خداوند پیامبر عزیز خود رانجات داده است.
دشمنان، نخست تصمیم گرفته بودند که نیمه شب به خانه پیامبر هجوم آورند، ولى به عللى از این تصمیم منصرف شدند وسرانجام قرار گذاشتند در فروغ صبح وارد خانه شوند وماموریتخود را انجام دهند. پردههاى تیره شب به کنار رفت وصبح صادق سینه افق را شکافت. ماموران با شمشیرهاى برهنه به طور دسته جمعى به خانه پیامبر هجوم آوردند واز اینکه در آستانه تحقق بزرگترین آرزوى خود بودند از شادى در پوستخود نمىگنجیدند، اما وقتى وارد خوابگاه پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم شدند حضرت على -علیه السلام را به جاى پیامبر(ص) یافتند.خشم وتعجب سراپاى وجود آنان را فرا گرفت.
رو به حضرت على کردند وپرسیدند محمد کجاست؟! فرمود: مگر او را به من سپرده بودید که از من مىخواهید؟ در این موقع، از فرط عصبانیتبه سوى حضرت على -علیه السلام حمله بردند واو را به سوى مسجد الحرام کشیدند، ولى پس از بازداشت مختصرى ناگزیر آزادش ساختند ودر حالى که خشم گلوى آنان را مىفشرد تصمیم گرفتند که از پاى ننشینند تا جایگاه پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم را کشف کنند.[1]
قرآن مجید براى اینکه این فداکارى بى نظیر در تمام قرون واعصار جاودان بماند، در طى آیهاى جانبازى حضرت على -علیه السلام را مىستاید واو را از کسانى مىداند که جان به کف در راه کسب رضاى خدا مىشتابند:
ومن الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رؤوف بالعباد . (بقره:207)
بسیارى از مفسران شان نزول آیهاخیر را حادثه «لیلة المبیت» مىدانندوبر آنند که آیه به همین مناسبت در باره حضرت على(ع) نازل شده است. [2]
دانشمندان سنى وشیعه نقل کردهاند که خداوند در آن شب به دو فرشته بزرگ خود، جبرئیل ومیکائیل، خطاب کرد که: اگر من براى یکى از شما مرگ وبراى دیگرى حیات مقرر کنم کدام یک از شما حاضر است مرگ را بپذیرد وزندگى را به دیگرى واگذار کند؟ در این لحظه هیچ کدام نتوانست مرگ را بپذیرد ودر راه دیگرى فداکارى کند.سپس خدا به آن دو فرشته خطاب کرد که: به زمین فرود آیید وببینید که على چگونه مرگ را خریده، خود را فداى پیامبر کرده است; پس جان على را از شر دشمن حفظ کنید.[3]
مرحوم سید بن طاووس در باره فداکارى حضرت على -علیه السلام تحلیل جالبى دارد وآن را به فداکارى اسماعیل وتسلیم او در برابر پدر قیاس کرده، برترى ایثار حضرت على -علیه السلام را اثبات کرده است.[4]
این در حالی است که همزمان رسول گرامی اسلام ، حضرت محمد مصطفی (ص) با همراه مشهور خویش که بعداً اولین غاصب خلافت در اسلام گردید ، هجرت تاریخی خویش را از مکه به مدینه آغاز نمود و برای در امان ماندن از فتنه مشرکین ، بامر و اراده خداوند در غار ثور پناه گرفت.
ترس و اضطراب ، همراه ناخلف ایشان را فرا گرفته بود ، بنحوی که حتی آرامش و سکینه الهی نیز تنها آرامش بخش قلب مقدس پیامبر (ص) بود و نتوانست از اضطراب ابوبکر بکاهد. به آیه 40 سوره توبه که بنا به نقل شیعه و سنی در همین رابطه نازل شده است توجه نمایید:
إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُواْ السُّفْلَى وَکَلِمَةُ اللّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ
ضمایرمتصل به سکینه و تأیید الهی همگی مفرد بوده و به وجود مقدس رسول خدا (ص) بر می گردد و این در حالی است که اهل سنّت ، تنها عبارت "انّ الله معنا" را دلیل فضیلت ابوبکر در این آیه می دانند. این در حالی است که خداوند همراه همه بندگان مؤمن خویش است ، مادامی که از مدار ایمان خارج نشده باشند و قطعاً این عبارت فضیلت خاصی را برای کسی ثابت نمی کند!
برای مطالعه بیشتر در این زمینه از اینجا بخوانید.
اللهمّ اجعل عاقبة أمرنا خیراً ....
[1] - تاریخ طبرى، ج2، ص97.
[2] - مدارک نزول آیه را در باره على -علیه السلام سید بحرینى در تفسیر برهان (ج1، ص206 -207) ومرحوم بلاغى در تفسیر آلاء الرحمان (ج1، ص 184- 185) نقل کردهاند. شارح معروف نهج البلاغه، ابن ابى الحدید،مى گوید:مفسران نزول آیه را در حقعلى نقل کردهاند.(ر.ک. ج13، ص 262).
[3] - بحار الانوار، ج19، ص39، به نقل از احیاء العلوم غزالى.
[4] - ر.ک.اقبال، ص593; بحار الانوار، ج19، ص 98.
سلام
حدا قوت ...
*اگر ساده اندیشان باور کنند که:دشمن بهشت را برایمان تصویر می کند امادر جهنم هم رهایمان نخواهد کرد،جهان پر از معنویت می شود!
سید[گل][گل]