برای مولا.....

 

برای مولا...... 

مولای مهربان من! 

این روزها بسیار شنیدیم و گفتند و گفتیم از فتنه، که غبار آلود می کند فضای جامعه را و از بصیرت که می نشاند غبار فتنه را و راه روشن را فرا رویمان قرار می دهد. 

امّا مولاجان! 

همه ترس ما از فتنه برای آن است که نکند قوه تشخیصمان را بگیرد و ما را که عمریست چشم انتظار توایم نه در کنار تو که در مقابل تو قرار دهد ، آن روز که صوت دلکش انا المهدی ات ، زمین و زمان را فرا می گیرد.  

و همه هنر بصیرت آن است که ما را به قافله یاران تو پیوند دهد ، چرا که پیش از این نیز بسیار کسان را از اصحاب و مؤمنان خاص صدر اسلام گرفته تا اندیشمندان مبارز زمان خودمان ، همین بی بصیرتی به زیر کشانده است. 

مولای غایب از نظر ! 

دستمان را بگیر ..... دعایمان کن ..... دعایمان کن تا در این وانفسای هجوم فتن آخرالزمان ، وظیفه خود بشناسیم و به نور بصیرت و ایمان ، توفیق رسیدن به قافله یاران تو را از کف ندهیم.   

هر چند دلم تیره ز زنگار گناه است 

          سهمم ز غم هجر تو ای گمشده آه است 

بازآی تو ای مِهر نهان گشته که اکنون 

           هنگام طلوع تو در این شام سیاه است 

الّلهمّ أرنی الطّلعة الّرشیدة و الغرّة الحمیدة .....