فیض حضور

 

فیض حضور 

آن ماه که هستی بود از فیض حضورش

سرمستی عشّاق ز صهبای طَهورش 

کی می دمد از پرده ظلمانی غیبت؟

روشن کند این شام سیه فام ، ز نورش 

گویند غبار قدمش ، روح بهار است

ای کاش بیفتد به دلم ، راه عبورش 

کی می رسد آن لحظه که از جانب کعبه

بر گوش رسد صوت خوش نفخه صورش 

عالَم ، همه جا محضر دُردانه زهراست

زنهار! که غفلت نشود سدّ ظهورش 

دلخسته یلدای فراقم من و ای کاش

دل را بخرد ، نَفحه رحمانی طورش  

اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج .....