بهترین رفیق

بهترین رفیق....  

مدتی بود که ثوبان ، صحابی رسول خدا (ص) را اندوهی گران در بر گرفته بود.  از وقتی که با رسول خدا آشنا شده بود و اسلام اختیار کرده بود ، آتش عشق و محبّت نسبت به پیامبر رحمت در وجودش روشن شده بود و روز به روز شعله ورتر می شد.  

هر روز به شوق دیدار رسول خدا (ص) خود را به مسجد پیامبر می رساند و آتش فراق محبوبش را با زلال چشمه وصال حضرتش فرو می نشانید.  اندوه وافر ثوبان بحدی بود که رسول خدا هم این بار متوجه غم  سنگین او شد.  لبخند آسمانیش را مثل همیشه به او هدیه داد و سپس از علت اندوهش سؤال فرمود.  

ثوبان سرش را پایین انداخت.  اندیشه می کرد که هُرم این اندوه را چگونه با خنکای تسلّای رسول حق فرو بنشاند و عاقبت اینچنین زبان گشود:   یا رسول الله! همه نگرانی و اندوه من آنست که با این همه عشق و محبتی که به شما دارم ، أجل مهلتم ندهد و مرا از فیض مصاحبت و مؤانست با شما محروم سازد. چرا که اگر اهل دوزخ باشم که تکلیفم روشن است و اگر أهل بهشت هم باشم ، قطعاً در جایگاه و رفعت شما نیستم تا از چشمه فیض همنشینی با شما سیراب گردم....  

  لبخند عمیقی بر چهره ثوبان نقش بسته بود. دیگر اثری از اندوه جانفرسای پیشین در خود احساس نمی کرد. فرشته وحی ، پاسخ سؤال او را از جانب حضرت حق بر حبیب دردانه خداوند چنین آورده بود:  

و من یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء والصالحین و حسن اولئک رفیقاْ                  نساء آیه69 

 ای بهترین رفیق ، فدای تو جان ما

                    شب گشته از مُحاق مهت آسمان ما  

شد باغ دل ز هجر تو مولای من ، خزان

               کی می شود ز نور تو روشن ، جهان ما؟! 

نیمه شعبان 1429

هوای باران

هوای باران....!  

  عمریست دلم هوای باران دارد

                               امّید فرج ، از این بیابان دارد 

کی می رسد آن سوار دردانه صبح؟

                              با آن طَََرَبی که از بهاران دارد  

  اللهم عجّل لولیّک الفرج ...

شوق حضور

تقدیم به آستان مقدس امام رئوف ،حضرت علی ابن موسی الرّضا علیه آلاف التحیّة و الثناء  

 شوق حضور 

دلم به شوق حضورت ، شبی بهانه گرفت

                     دوباره مرغ دل از من سراغ دانه گرفت 

و با دو بال ولایت ، در آسمان خیال

                              کنار گنبد زرد تو آشیانه گرفت 

نشست پشت حرم ، دل به اذن دیدارت

                 شرار عشق تو در سینه ام زبانه گرفت  

نسیم لطف تو آقا ، دم مسیحایی است

                که باغ سینه بهاری شد و جوانه گرفت  

از آن زمان که گذشتی ز شهر نیشابور

                به خاک پاک خراسان ، بهار خانه گرفت 

کبوتران حرم ، مست فیض باده تو

           خوش آن که در حرم لطفت آشیانه گرفت 

حریم قدس تو مولا بهشت عدن خداست

        خوش آن دلی که حریم تو را نشانه گرفت   

از آن زمان که هوای تو در سرم افتاد

                     دلم بهانه پرواز عاشقانه گرفت 

دلی که مهر ولایت در آن تجلّی کرد

          ز فیض قدسی تو ، نور جاودانه گرفت  

خوش آن زمان که دلم محرم حریم تو شد

              در آستان تو رنگی از آن یگانه گرفت 

ذیقعده 1423