عصر عاشورا

عصر عاشورا    

عصر روز واقعه بر خاک سرخ کربلا         

            هر طرف افتاده ابدان شهیدان خدا

دیده گریان شد مَلَک ، دریای خون چشم فلک            

       آسمان گلکون شد و خورشید خونبارش دوتا

عرش و کرسی در تلاطم ، پیکر مه زیر سُم     

           ماتم خوبان فکنده لرزه بر ارض و سما

   خیمه ها در آتش کین ، رد گل ها بر زمین                   

ماه و خورشید و ستاره ، جلوه گر بر نیزه ها

                 پای طفلان و عَسَس ، صحرای غم پر خار و خس                    

                  آتشی افتاده بر دامان ناموس خدا

                       ماه در بند اسیری ، داغ و زینب ، گرد پیری                   

                      می رود بر ناقه عریان ، صفیّ اصفیا

                        کودکانی ماه پاره ، گوشِ خونین ، گوشواره                 

                        بسته دشمن راه چاره بر حریم مصطفی

                            گَرد غم بر خاکیان ، افکنده اندوه جهان                   

                             تا قیامت بر تن افلاکیان ، رخت عزا

                     زینب و کوه صبوری ، زخم هجران، داغ دوری               

                    می رسد از آسمان بر اهل عالم این ندا

        صبح نزدیک است ، پایان می رسد شام فراق

                          با ظهور حجت حق ، طالب خون خدا

عصر عاشورای 1435

همت آسمانی

همّت آسمانی ....

ای که مرا کشانده ای با غم کهکشانیت      

طی شده عمر من پیِ بیرق ارغوانیت

بوده ام از ازل گدا بر درِ آستان تو

                  مُلک و مَلَک نشسته بر سفره مهربانیت

رشک بهشت جاودان ، خاک درِ حریمتان

                       کوچه به کوچه می دوم در طلب نشانیت

خون تو شد بهای دین ، گریه به ماتمت حصین  

شیعه جلا گرفته از همّت آسمانیت

آتش کینه کِی برد رونق خیمه های تو؟ 

                    سینه به سینه می رود قصه جانفشانیت

کاش مرا طلاکنی! راهی کربلا کنی

در ره خود فدا کنی ، با دم لامکانیت

مهرتو کِی رود ز دل؟ صبر ز زینبت خجل           

       هست مرا به آب و گِل ، اُلفت و آشناییت

میرسدم ز پشت در ، باز طنین این خبر

کاش بیاید از سفر ، منتقم جهانیت