فدایی ولایت

 

فدایی ولایت...!  

نوشتن و به روز شدن ، آن هم در جایی که قرار نیست سخنی و کلامی جز در مسیر آنچه دوست می پسندد نقش بندد ، کار سهل و آسانی نیست و قطعاً توفیقی می خواهد که بنده چندی است از آن محروم مانده ام. این روزها جامعه را تب و تاب انتخاب فرا گرفته است و چه بی تقوایی ها و بی اخلاقی هایی که در این فضا و به بهانه انتخابات صورت نمی گیرد!!

دلم می خواهد در اصلاح این فضا و شناساندن فرد اصلح به جامعه خود نقشی داشته باشم. شاید عن قریب ، توفیقش در همین جا حاصل شود. فعلاً به بهانه ایام فاطمیّه و سالروز شهادت مادر مظلومیّت ، حضرت صدّیقه کبری ، فاطمه زهرا (س) ، بخشی از یک مثنوی را که چند سال قبل در همین ایام و در تضمین شعری از شاعر دلسوخته اهل بیت(ع) ،  مرحوم ابوالفضل سپهر سروده ام ، به چادر خاکی و مقدس آن اولین فدایی ولایت تقدیم می دارم: 

"... آه مادر! کودکانت خسته اند   

                     چشم بر دست کبودت بسته اند "

از تو مادر ، عشق را آموختیم                        

                 با علی در کوفه غم سوختیم

خط تو در کربلا تصویر شد                          

                   با حسینت عاشقی تعبیر شد

جان به لب آمد ز درد اشتیاق                       

                   سوخت دل در شعله داغ فراق

قرن ها بگذشت ، اما بی بهار                       

                    شیعه را تقدیر این شد: انتظار!

                       سال ها مادر! به شب آمیختیم      

                                           آبرو نزد لئیمان ریختیم

داد مظلومان ، تو را فریاد کرد                        

                  حجت حق ، عاقبت امداد کرد

با خمینی ، پرده شب پاره شد                     

                    درد امت ، با دوایش چاره شد

قلب هامان با شهادت خو گرفت                 

                     دل به مُهر عاشقی نیرو گرفت

بندهایی با شهادت باز شد               

               مرغ دل ، آماده پرواز شد

کاروان رفت و ز یاران مانده ایم                    

                   آه مادر! ، بی بهاران مانده ایم

با شهادت ، مردمان بیگانه اند            

                مرغکان دل ، اسیر دانه اند

کاش مادر! ، با شهامت می شدیم            

                      چون تو قربان ولایت می شدیم

با ولایت ، عشق سامان می شود        

                        مرغ دل ، آخر مسلمان می شود  

اینک این ما و طریق دلبری            

                         این سر و این جان ، فدای رهبری

" ای که عجّل گفتی و مرگت رسید                   

                          عجّلی گو تا فرج آید پدید "  

اللهمّ عجّل لولیّک الفرج....