بهشت جنوب...!!

 

هفته گذشته ، برای سومین سال پیاپی این توفیق را به دست آوردم تا در معیت جمعی از بندگان خوب خدا ، راهی بهشت زمینی عاشقان حضرت حق که زمانی محل عروج دلدادگان حقیقی او بود شویم. جبهه های خاکی و تفتیده خوزستان ، هنوز هم از ورای سال های طولانی ، بوی بهشتی آن معراجیان کوی دوست را به میهمانان خود هدیه می دهد و نفوس آماده پرواز را بر خوان کرم ارواح طیبه شهدا میزبانی می کند. سفر امسالمان اگرچه کوتاه بود اما باز هم صحنه های ماندگاری داشت و شاید ویژه ترین لحظه آن ، ضجه های دلدادگی یکی از همراهانمان در کربلای طلائیه بود ، نزدیکی سه راهی شهادت ، همانجایی که باز هم حاج محمود به روایتگری حماسه عشقبازی خود و یارانش مشغول بود.... و من در تفسیر این شور و شیدایی ، تنها بزرگی و عظمت ارواح قدسی شهیدان این خاک مقدس را دخیل می دانم و بس.....!!  

ای کاش ، نسیمی از کوی آنها دل های ما را نیز با خود همراه سازد. 

و اینک چند بیتی که از سفر جنوب دو سال قبل به یادگار دارم: 

اینجا زمین یک تکه از خاک بهشت است 

میقات سرخ مردم نیکو سرشت است 

بوی شهادت دارد اینجا سرزمینش 

بس گل که پرپر گشته در میدان مینش 

اینجا هوا عطر خوشی از یاس دارد 

اینجا زمین داغ گل عباس دارد 

اینجا زمانی وعده گاه عاشقان بود 

سکوی پرواز از زمین تا آسمان بود....